Popularyzacja wiedzy psychologicznej, która dotyczy chorób psychicznych i zaburzeń osobowości, może przynieść bardzo pozytywne efekty w postaci niwelowania przejawów stygmatyzacji społecznej. Dzięki temu nikt, kto potrzebuje opieki psychologa i psychiatry lub pobytu w szpitalu psychiatrycznym, nie będzie musiał obawiać się ostracyzmu, a będzie mógł zadbać w jak najlepszych warunkach o swoje zdrowie.
Choroby psychiczne a zaburzenia osobowości
Choroby psychiczne nie są tożsame z zaburzeniami osobowości, chociaż mogą z nimi współwystępować. Gdy poruszany jest temat schorzeń natury psychicznej, mowa jest o organicznych zaburzeniach w funkcjonowaniu neuroprzekaźników, takich jak: serotonina, dopamina oraz noradrenalina, nieprawidłowościach w obrębie ludzkiego mózgu oraz konsekwencjach, które wynikają z takiego stanu rzeczy. W związku z tym pod hasłem „choroby psychiczne” kryć może się między innymi: choroba afektywna-dwubiegunowa, schizofrenia lub depresja.
Zaburzenia osobowości to nieprzystosowawcze, utrwalone schematy funkcjonowania danej jednostki. Należy w tym miejscu podkreślić, iż ich objawy u każdej osoby będą umiejscowione inaczej na kontinuum nieprawidłowości. U niektórych pacjentów dostrzec je można już przy pierwszym kontakcie, u innych zaś w określonych, urazowych, stresowych bądź traumatycznych sytuacjach.
Zaburzenia osobowości objawy
Każde z zaburzeń osobowości posiada inny zestaw kryteriów, które musi spełnić pacjent, by można było postawić mu taką diagnozę. Warto zaznaczyć, iż zaburzenia osobowości stwierdzane są w okresie od około 20 roku życia, bowiem wtedy można mówić o w pełni ukształtowanej osobowości jednostki.
Przykładem jest sytuacja, gdy do czynienia mamy z naprzemiennymi stanami obniżonego nastroju oraz chęci do eksperymentowania i przeżywania ekscytujących wydarzeń – można mówić o podejrzeniu zaburzenia osobowości typu borderline lub o chorobie afektywnej-dwubiegunowej. Psycholog na podstawie wyników z przeprowadzonych testów psychologicznych może wystawić opinię, która nakieruje na odpowiednią diagnozę. Lekarz psychiatra po zapoznaniu z badaniem psychologicznym i wdrożeniu leków może dokonać diagnozy różnicowej. Jeżeli objawy pacjenta nie zostaną wyciszone po wdrożeniu psychofarmakologii – najprawdopodobniej mamy do czynienia z zaburzeniem osobowości i koniecznością podjęcia terapii. Coraz więcej osób cierpi na zaburzenia osobowości. Objawy mogą być różne i warto je zwalczać.
Zaburzenia osobowości rodzaje
Do rodzajów zaburzeń osobowości należą:
- paranoiczne,
- schizotypowe,
- schizoidalne,
- histroniczne,
- zaburzenie z pogranicza (osobowość chwiejna emocjonalnie lub borderline),
- antyspołeczne,
- narcystyczne,
- obsesyjno-kompulsyjne,
- zależne,
- unikowe.
Depresyjne zaburzenie osobowości
Depresyjne zaburzenie osobowości to wedle triady Becka nieprawidłowe przekonania o:
- sobie („Jestem do niczego, nie ma we mnie nic wartościowego”, „Jestem nic nie wart”, „Nie zasługuję, by żyć”),
- świecie („Świat jest miejscem niebezpiecznym”, „Świat może mnie skrzywdzić”),
- przyszłości („W przyszłości nie czeka mnie nic dobrego”, „Będzie tylko gorzej”, „Nie poradzę sobie z wyzwaniami przyszłości”).
W wyniku takich negatywistycznych, katastroficznych przekonań u jednostki pojawia się wysoki poziom lęku, wycofanie społeczne, brak podejmowania własnych inicjatyw, rezygnacja z rzeczy, które niegdyś sprawiały radość lub stanowiły hobby. W efekcie pojawiać mogą się myśli rezygnacyjne i suicydalne, co stanowi zagrożenie dla zdrowia i życia pacjenta.
Zaburzenia osobowości leczenie
Zaburzenia osobowości tym różnią się od chorób psychicznych, iż najważniejszym krokiem ku wyzdrowieniu jest podjęcie się terapii. Psychofarmakologia może stanowić jedynie wsparcie dla pacjenta, bowiem problem tkwi nie w funkcjonowaniu jego mózgu, a nieprawidłowych schematach myślowych jednostki. Jak widać praktycznie każdego mogą spotkać zaburzenia osobowości. Leczenie ich z pewnością zdecydowanie poprawi jakość życia osób cierpiących na nie.
