„Wielu z nas odkryło, że mamy sporo wspólnych cech, które są wynikiem dorastania w alkoholowym domu.” Tymi słowami rozpoczyna się każde spotkanie grupy wsparcia DDA. Kim są dorosłe dzieci alkoholików? Jak wygląda terapia i gdzie szukać wsparcia?
Dorosłe dzieci alkoholików – kim jesteśmy?
DDA, czyli dorosłe dzieci alkoholików, to jedno z określeń samopomocowych grup wsparcia. Mianem tym określa się także osoby, które wychowywały się w rodzinach, w których co najmniej jeden z opiekunów był alkoholikiem i nie spełniał obowiązków wychowawczych. Taki model życia rodzinnego sprawił, że będące w nim dzieci wykształciły szereg cech mających na celu ułatwienie sobie życia. O jakich cechach mowa? Parafrazując 14 cech DDA (Tony A., 1978), jako dorosłe dzieci alkoholików:
- staliśmy się wyizolowani, często pełni lęku nawet wobec osób, które uważamy za autorytety;
- poszukujemy akceptacji za wszelką cenę, często kosztem utraty własnej tożsamości;
- wszelka krytyka i gniew sprawiają, że jesteśmy przerażeni;
- nasz partner jest alkoholikiem lub ma cechy kompulsywne albo sami staliśmy się tacy;
- robimy wszystko, by żyć z pozycji ofiary;
- prezentujemy nadmierne poczucie odpowiedzialności, co skutkuje większą dbałością o innych niż o siebie;
- obrona siebie samego sprawia, że czujemy się winni;
- uzależnia nas odczuwanie zdenerwowania lub podekscytowania;
- często mylimy miłość i litość, kochając tych, których trzeba żałować i uratować;
- zaprzeczamy traumatycznym przeżyciom z dzieciństwa;
- nasze poczucie własnej wartości jest niskie, dodatkowo jesteśmy bardzo surowi w osądach samych siebie;
- przejawiamy cechy osobowości zależnej, opuszczenie przeraża nas do tego stopnia, że zrobimy wszystko by nie zostać porzuconymi;
- alkoholizm jako choroba rodziny sprawił, że staliśmy się współuzależnionymi;
- jako para-alkoholicy tylko reagujemy, nie działamy.
Jeśli powyższy opis dotyczy Ciebie lub bliskiej Ci osoby warto rozważyć udanie się na terapię DDA.
Terapia indywidualna – dla kogo?
Na rynku terapeutycznym znaleźć można psychoterapeutów specjalizujących się w prowadzeniu terapii DDA. Spotkania indywidualne to doskonały sposób na zidentyfikowanie przyczyny i charakteru problemów. Terapia to także miejsce, w którym wypracować można nowe, zdrowe sposoby na radzenie sobie z emocjami, ich przeżywanie i akceptowanie. Co istotne dzięki pracy terapeutycznej możemy nauczyć się oddzielania problemów przeszłości od aktualnych. Ważne jest przebudowanie starych, szkodliwych schematów i wzorców zachowań na nowe, bezpieczne dla nas i otoczenia.
Terapia grupowa – dla kogo?
Nie każdy odnajdzie się w terapii indywidualnej. Zaletą terapii grupowej jest to, że wszyscy uczestnicy mają podobne doświadczenia, na zbliżonych etapach życia odczuwali te same emocje, mierzyli się z podobnymi problemami. Zastanawiasz się, jak wygląda takie spotkanie? Od czego zacząć terapię grupową? Po pierwsze znajdź grupę wsparcia prowadzącą terapię DDA w Twojej okolicy. Jeśli idziesz po raz pierwszy to upewnij się, kiedy grupa ma miting otwarty i wybierz się tam. Spotkania trwają zwykle około dwóch godzin i dzielą się na dwie części. Pierwsza część zawiera stałą strukturę: odczytanie zasad, programu 12 kroków – 12 kroków DDA, 12 tradycji DDA, problem, rozwiązanie. Następnie uczestnicy opowiadają o tym, co im się przydarzyło od ostatniego spotkania, dzielą się swoimi przeżyciami. Co ważne nikt nie może komentować wypowiedzi innych ani przerywać. Po przerwie uczestnicy pracują nad wybranym „krokiem” – jednym z dwunastu. Często jeden krok omawiany jest dłużej niż tylko przez jedno spotkanie.
Jeśli jest to Twoje pierwsze spotkanie z grupą zostaniesz zapytany o to, czy identyfikujesz się z przeczytanym problemem i chcesz stać się członkiem wspólnoty DDA. Jeżeli tak, możesz już uczestniczyć we wszystkich spotkaniach DDA na całym świecie.
Terapia DDA to droga do szczęśliwego życia, niezależnie od doświadczeń dzieciństwa. Warto podjąć się walki o własne zdrowie psychiczne i komfort. Cytując Desideratę: “Bądź uważny, staraj się być szczęśliwy.”
